In April 1908 zag een lokale spoorwerker Zacharias Lewala, een steen in het woestijnzand glimmen. Hij bracht de steen naar zijn baas August Stauch die het op zijn beurt liet controleren op echtheid. Het bleek dat Zacharias naast de spoorlijn een diamant had gevonden! Het duurde slechts twee maanden tot dat in juni 1908 hordes gelukzoekers zich naar de regio haastten, hopend op een deel van het reeds ontdekte fortuin. In september van hetzelfde jaar riep Duits-Zuidwest-Afrika de gehele regio uit tot ‘Sperrgebiet’ – een verboden regio voor iedereen zonder officiële toegang. Dat is het tot vandaag de dag nog steeds, hoewel verandering op komst is.

Hoogtijdagen

Tussen 1908 en 1914 (de start van de Eerste Wereldoorlog) is er aan meer dan 5 miljoen karaat diamanten gemijnd in de regio van Kolmanskop. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de handel en zoektocht gestaakt in het Sperrgebiet. Nadat de Eerste Wereldoorlog voorbij was, werden de werkzaamheden gewoon hervat. Kolmanskop behoorde op dat moment tot één van de rijkste regio’s van Duitsland, en dat op een plek midden in de woestijn!

Tijdens de hoogtijdagen woonden er meer dan 300 volwassene en 44 kinderen in Kolmanskop. Overspoeld door luxe en weelde hadden de inwoners toegang tot een ijsmachine, winkel met luxe artikelen, bowlingbaan, zwembad, casino, ziekenhuis en een school. Er was zelfs een treintje dat dagelijks alle goederen tot aan de voordeur van de bewoners afzette! Ook kwamen in de lokale concertzaal de grootste sterren van de twintigste- en dertigste eeuw optreden. Een ongekende rijkdom, zeker voor die tijd.

De val van Kolmanskop

Lokale mijnwerkers zwoegden dag en nacht in de mijnen naar diamanten. De diamanten rondom Kolmanskop waren doorgaans beter te omschrijven als ‘diamantenstof’,  duidend op de minimale grootte van de diamanten. Ondertussen werden in het zuiden van Duits-Zuidwest-Afrika nieuwe diamantbronnen ontdekt, rondom de Oranje Rivier. Doordat in Kolmanskop de regio leeg werd gemijnd én rondom Oranje rivier diamanten werden gemijnd ter grootte van een duim, liep Kolmanskop langzaam leeg. De val van Kolmanskop was een feit. Toch duurde het nog tot 1959 dat de laatste drie families ook ‘opgaven’ waardoor Kolmanskop vanaf toen officieel een spookstad werd. Het zand van de Namibiëwoestijn heeft sindsdien de huizen, het ziekenhuis, concertzaal etc. overgenomen. Een paar gebouwen zijn gerestaureerd voor toeristische doeleinden, maar het gros van Kolmanskop ligt er exact bij zoals het is achtergelaten.

Lüderitz

Hoewel Lüderitz vooral gebruikt wordt als een uitvalsbasis voor Kolmanskop, is het ook een charmant stadje waar reizigers gemakkelijk wat tijd kunnen verdrijven. De koloniale Duitse invloeden zijn sterk merkbaar in de overwegend Duitse architectuur. De kleurrijke huizen en gebouwen creëren een ontspannen sfeer aan de Atlantische kust. Er zijn een paar leuke restaurants en cafés te vinden aan het centrale plein. Lüderitz staat bekend om haar verse vis- en zeevruchten, probeer dit dan ook zeker! ’s avonds is café ‘Barrels’ een gezellige plek voor een hapje en een drankje.

Voor vele is Kolmanskop de hoofdreden om naar Lüderitz te komen. Maar er zijn meerdere leuke activiteitmogelijkheden in de regio. Doe hier inspiratie op!