Ik hoorde een collega vertellen dat ze ooit in het Kruger-park in Zuid-Afrika is geweest en dat ze ontzettend moeite heeft moeten doen om een dier te zien te krijgen, een leeuw had ze bijvoorbeeld al helemaal niet weten te spotten. Ik ben nooit in het Kruger-park geweest, dus ik weet niet of haar verhaal klopt, maar wat ik na onze safari met Matoke wel weet, is dat je in de Serengeti als het ware over de dieren heen struikelt! Na een tijd stop je zelfs al niet meer voor een 'gewone' giraf, olifant of hyena. Onze redenering was: een safari doen we waarschijnlijk maar 1 x in ons leven, dus laten we het meteen van de eerste keer goed doen. Matoke had ons een reisvoorstel gedaan waarbij we een hele jeep met gids/chauffeur ter beschikking hadden, alleen maar voor ons beiden (erg luxe), en dat ook alles vooraf geregeld zou zijn, inclusief overnachtingen in lodges onderweg.
We hebben de Ngorongoro-krater (1/2 dag), Tarangire (1/2 dag), Lake Manyara (1/2 dag) en de Serengeti (2 x 1/2 dag en een hele dag) bezocht. En de reis overtrof al onze verwachtingen! Tarangire is bijzonder knap van landschap, vooral door de baobab-bomen, en zit tjokvol olifanten. Maar absoluut het einde is de Serengeti. Daar is het te doen. Petje af ook voor de Matoke-gids die heel goed kon inschatten hoe de dieren zouden lopen, eens ze gespot waren, zodat we onder meer leeuwen, jachtluipaarden, giraffen en hele kuddes olifanten echt vlak voor onze 4x4 zagen voorbij komen. We waren er bovendien in februari 2015 wat maakte dat alle dieren jongen hadden. Echt geweldig. Ook een topper was de grote migratie van honderdduizenden gnoes, vergezeld door vele zebra's, waar we middenin stonden terwijl ze nieuwe graasgronden opzochten.
We hebben ze geteld: we hebben 32 verschillende soorten dieren gezien, waarvan we het luipaard en de neushoorn alleen maar vanop afstand konden aanschouwen. Waarschijnlijk hebben we een paar vogelsoorten vergeten te tellen. Wel meegeteld in dit aantal is de gevreesde black mamba, hoewel dat niet helemaal correct is want het was een dood exemplaar (overreden door een 4x4, maar toch nog steeds voldoende eng om in de reisstatistieken opgenomen te worden).
Ook een pluim voor Matoke omdat ze een mooie balans hadden opgebouwd bij de logies: van "standaard" (grote lodge, met net iets te veel luidruchtige Nederlanders wat wij Belgen niet als een troef ervaren) naar eerder "primitief" (tented camp), om te eindigen bij de Luxe Lodge (lekker uitrusten aan het zwembad met een Safari-bier bij de hand). Matoke streeft echt de perfectie na. Toch een minpunt? Het was moeilijker om werkelijk een gesprek met onze (voor het overige voortreffelijke) gids aan te knopen; het waren wij die vragen stelden, en die werden keurig beantwoord. Wij hadden iets meer dialoog verwacht. Maar goed, dat gaat waarschijnlijk ook over zijn persoonlijkheid en het zou niet fair zijn daarop af te dingen. Want misschien lag het wel aan ons?
