Vrijdag 17 augustus

We vertrekken om 11.10 uur met de KLM naar Entebbe. Na een rustige en mooie vlucht landen we om 20.10 uur. Het is hier stikdonker en bloedheet. Op het vliegveld staan een aantal hoogwaardigheidsbekleders en een erewacht opgesteld. Niet voor ons dus, maar kennelijk kwam president Museveni (het 7^e kind van zijn moeder) terug van een buitenlandse missie. Later zal blijken dat wij zijn pad nog een keer zullen kruisen.  Wij worden opgewacht door Joerie en Steven onze gids en chauffeur voor de komende weken. Voor de eerste overnachting worden we ondergebracht in de Neul Lodge aan de rand van Entebbe. Na een lange reisdag zijn we wel aan slapen toe en dat lukt prima.

Zaterdag 18 augustus

Na het ontbijt (met heerlijke ananas) en een briefing met Joerie vertrekken we tot onze verrassing naar de Botanische Tuin van Entebbe. waar we o.l.v. gids Patrick vogels in vele kleuren spotten, prachtige bomen en planten zien . Ook de redtailed colobusaap laat zich zien. Vervolgens rijden we naar het Victoriahotel om daar op het gezellige terras een heerlijke pizza te eten.  Aansluitend gaan we naar de haven van Entebbe om de veerboot van 14.00 uur te nemen naar Buggala Island.

Na een ‘grondige’ inspectie mogen we aan boord van de Kalangala. Aan boord wordt iedereen in de gaten gehouden door een gewapende bewaker.  Na 3 uur varen landen we op Buggala Island en gaan we te voet naar het Ssese Islands Beach Hotel. Onderweg zien we al de mooiste vogels, w.o. een prachtige grijze roodstaart-papagaai. Onze huisjes zien er goed uit en na een lekkere warme douche gaan we naar het strand om gezellig te barbecuen.

Zondag 19 augustus

Afgelopen nacht worden we uit onze slaap gehaald door enorme regen- storm- en onweersbuien. Het goot werkelijk van de regen, hetgeen nog versterkt werd door de zinken daken op onze huisjes. Gelukkig is het nu droog en na het ontbijt staat er een wandeling over het eiland op het programma. Buggala Island is 200 km2 lang en 43 km breed. Onder leiding van onze voortreffelijke gids Cassim maken we kennis met de prachtige natuur en de bewoners van het eiland. Na wat klimwerk komen we boven bij een prachtig uitzichtpunt over het Victoriameer. We wandelen langs het plaatselijke ziekenhuis, waar ook een aids-kliniek is gevestigd en komen tenslotte bij de administratieve hoofdstad Kalangala uit.

We wandelen over de hoofdweg,langs het eerste en oudste hotel van het eiland, worden vooral door de kindertjes hartelijk gegroet en na een korte (regen)stop wandelen we weer verder. Onderweg hebben we veel contact met de bevolking en komen we handen tekort. Kinderen willen allemaal aan de hand met ons meewandelen. We komen voorbij een huisje waarin een oma (ze weet niet hoe oud ze precies is, ergens tussen de 60 en 70 jaar) die de zorg heeft over 2 kleinkinderen van circa 3 en 5 jaar, wier ouders zijn gestorven aan de gevolgen van aids.  Ze begroet Cassim, die een Stichting heeft opgericht om (vooral) kinderen die door aids wees zijn geworden te helpen aan onderdak en voeding. Iedereen die gezond is en een inkomen heeft wordt gevraagd 30% van het inkomen af te staan aan deze Stichting. Aids is hier een enorm probleem, meer dan 47% van de bevolking lijdt hieraan.  Het is triest te zien dat een kindje van net 3 jaar al positief is bevonden. Hopelijk zal dit kind – mede door de hulp van deze stichting en met behulp van medicijnen, toch nog een toekomst hebben.  We wandelen verder door een prachtig tropisch regenwoud met schitterende bomen, vervet apen en bonte vogels, en veel zwarte wouwen. Omdat het wat begint te regenen en de paden wat glad worden, besluiten we een kortere weg terug te nemen terug naar het hotel. Na de voortreffelijke lunch – het eten is hier prima – maken we per roeibootje een boottochtje langs de kust van het Victoriameer, met Cassim als roeier. Hier zien we ontzettend veel vogels, ijsvogels, aalscholvers, Afrikaanse visarenden (niet tekort), hamerkopvogel, koereigers, zwarte wouwen enz.  Teveel om op te noemen. Na urenlang gedobberd te hebben komen we rond 17.30 uur weer aan wal.  ’s Avonds weer een gezellige barbecue op het winderige strand rondom het grote kampvuur.

Maandag 20 augustus

Vandaag staan we vroeg op om met de veerboot van 8.00 uur terug te varen naar het vaste land. Via Entebbe rijden we naar Kampala waar we geld omwisselen bij een Forex Office. Je gaat met € 900 naar binnen en je komt er als miljonair in USX weer uit. Ruim 2.2 miljoen shilling. Joerie adviseert ons om kleine coupures te vragen. Dat hebben we geweten!

Twee dikke pakken bankbiljetten, meestal briefjes van tienduizend shilling. Voor onderweg wel handig, maar waar laat je al dat geld………! Dus gelijk maar in de mooie Garden City Shopping Centre boodschappen gedaan en vervolgens bij café Pap heerlijk geluncht. En dan op naar Jinja. In en rond Kampala is het een gekkenhuis op de weg. Ofschoon een aantal wegen in en rondom Kampala verbeterd zijn/worden ivm de vergadering van de Commonwealth landen – CHOGM 2007- van 23-25 november a.s. in Kampala onder voorzitterschap van de Britse koningin Elisabeth, mankeert er nog wel het een en ander aan. Het is echt een chaos. Een paar maanden geleden is in het centrum op een zeer druk kruispunt het EERSTE verkeerslicht geplaatst.  De doorstroming is zowaar verbeterd, ofschoon chauffeurs van buitenaf – die dit nog nooit gezien of er over gehoord hebben, gewoon doorrijden. Gelukkig is het buiten Kampala een stukje rustiger.  We passeren o.a. steenbakkerijtjes; stenen worden in houten mallen gemaakt, in een vierkante vorm gestapeld, de buitenkant wordt dichtgesmeerd en in de holle binnenkant wordt een houtvuurtje gemaakt, waardoor de stenen gebakken worden. Heel handig!

Laat in de middag arriveren we bij Hotel Triangle in Jinja. Een prima hotel om te overnachten.  We eten ’s avonds bij het gezellige restaurant ‘2 Friends’ in de tuin. Het eten en de bediening is er meer dan voortreffelijk!

Dinsdag 21 augustus

Vandaag kunnen we uitslapen. We vertrekken om 9.30 uur en omdat Hylke vandaag jarig is, is zijn plaats in de bus mooi versierd door Joerie en Steven. Natuurlijk wordt hij ook toegezongen. We gaan vandaag eerst naar het raftgebied Bujagali Falls. Een prachtig mooie omgeving met enorm veel wild water, waar helaas vandaag niet geraft mag worden,

omdat even verderop de Oegandese president Museveni de eerste steen legt voor een nieuwe stuwdam. Hier en daar staan gewapende militairen toezicht te houden, dus blijft het voor ons bij kijken. Gelukkig is een jonge knaap zo vriendelijk om het wilde water in te gaan en een van de ‘Rapids’ te ‘zwemmen’ , uiteraard tegen een kleine betaling. Wij leuke plaatjes, hij een kleine verdienste…..

Vervolgens rijden we naar de bron en de oorsprong van de Nijl. Bij de ingang staat een standbeeld van Indiase president Mahatma Gandhi. Een deel van zijn as is hier uitgestrooid na zijn dood in 1948.  Met een bootje varen we de Nijl op. Onderweg zien we weer veel vogels, w.o. de slangenhalsarend, maar ook otters, een prachtige monitor-lizard, slangen en een krokodil. We zien duidelijk de bron in de Nijl, daar waar de Nijl ontspringt in het Victoriameer. Er is een markeringssteen geplaatst. Na dit rustige uitstapje rijden we naar het centrum van Jinja – de 2^e handelsstad van Oeganda – en eten lekkere en voordelige pancakes bij Ozzie’s, een Australische dame die al jarenlang hier haar restaurantje runt. Van hieruit rijden we per boda-boda verder. Wie had ooit nog gedacht dat wij – als zeventigjarigen – nog eens achterop een brommer zouden zitten!!. Maar het is een snelle en goedkope manier om je te verplaatsen. Hans had wat last van startproblemen, maar uiteindelijk arriveren we bij ons doel: de markt. Ongelooflijk, wat een verscheidenheid aan artikelen, natuurlijk met de nodige rommel. Over het algemeen ziet het er goed uit.  Hele smalle straatjes, waarin het krioelt van de kopers en verkopers en hun familie. We hebben erg veel bekijks daar, zoals feitelijk overal!  We kopen een grote ananas en een mes om ‘m schoon te maken, voor morgen onderweg, want dan hebben we een lange rit voor de boeg. We wandelen nog even door het centrum met al zijn winkeltjes en drinken nog wat op een terras ter ere van Hylke’s verjaardag. Via het postkantoor rijden we daarna weer terug naar het Triangle hotel.  ’s Avonds eten we weer in de ‘2 Friends’. Hier krijgt Hylke van ons gezamenlijk een prachtig vogelboek aangeboden, waar hij bijzonder blij mee is, Ook het restaurant zet hem in het zonnetje en trakteert hem op gebak!  Het is weer bijzonder gezellig en bovendien voortreffelijk eten.

Woensdag 22 augustus

Vandaag een vroeg vertrek, want zoals eerder gemeld hebben we een lange weg te gaan vandaag met als einddoel Murchison Falls. Wij rijden weer via het drukke Kampala. Op de weg naar het noordwesten is redelijk rustig. Het is een prachtig bebost gebied, waarin maar weinig mensen wonen. Dit komt mede door de invasie van Museveni in de jaren 80, toen veel mensen zijn omgekomen of zijn gevlucht. Er ligt een prachtige nieuw aangelegde weg – gefinancierd door de Wereldbank – naar de richting van Masindi. Onderweg lunchen we in het New Courtview Hotel, waarna we naar de Safari Lodge rijden om Christel af te zetten. Zij heeft gekozen voor deze luxe Lodge, terwijl de rest in Red Chilly Camp verblijft. Het is een zeer lange rit over mooie, maar smalle rode zandwegen.  We zien onderweg nog wat bavianen, wrattenzwijnen, Abyssinian Ground Hornbill (Noordelijke hoornraaf) en korhoenders. Uiteindelijk arriveren we om 18.30 uur bij de prachtige Safari Lodge. Onze tocht gaat verder naar Red Chilly Camp en even later zitten we in onze banda in Red Chilly Camp.

Het ziet er allemaal leuk uit. In de banda’s staan 2 keurig verzorgde eenpersoonsbedden en voor douche en toilet kun je gebruik maken van de faciliteiten van de camping. Al met al een aparte ervaring voor ons, niet gewend zijnde te kamperen. Het eten is simpel, maar smaakt wel.

Donderdag 23 augustus

We vertrekken om 9.00 uur naar de oever van de Nijl om daar met een bootje een tochtje te maken van 2 uur naar de benedenkant van de waterval. We weten nu waar het woord ‘nijlpaard’ vandaan komt: er liggen ontzaglijk veel nijlpaarden hier in het water! Verder heel veel krokodillen met wijd opengesperde bekken, water- en bosbokken, veel vogels en een woudolifant hoog in het bos langs de oever. De waterval is spectaculair, er worden dan ook heel wat foto’s geschoten. Het laatste stuk naar de bovenzijde van de waterval wordt te voet afgelegd. Een pittige maar prachtige wandeling omhoog naar de waterval. Maar nog mooier het aanzicht van de waterval van bovenaf. Wat een kracht en wat een pracht. Je kunt hier zien dat het de laatste maanden behoorlijk geregend heeft, want er hebben zich zijtakken gevormd waardoor het allemaal nog spectaculairder is.

Na de foto- en fimsessie rijden we in een uur tijd met de bus terug naar Red Chilly.

We lunchen er en pikken om 16.00 uur de ferry voor een gamedrive aan de overzijde van de Nijl. We zien Rotschild giraffen, veel antilopen, w.o. kobs, hartenbeesten water- en bosbokken, buffels, oribi,s, olifanten, diverse vogelsoorten, maar tenslotte – na een uur behoorlijk doorrijden -ook een jonge leeuw, liggend in het hoge gras, waardoor hij bijna niet te zien is. Prachtig om naar te kijken. Doordat we de laatste ferry van 19.00 uur weer moeten nemen voor de terugreis, hebben we veel te weinig tijd om eens rustig rond te rijden. Dus gaan we met een noodvaart weer een uur terug (over bar slechte wegen natuurlijk). Onze ranger Emanuel neemt nog contact op met de veerdienst om te zeggen dat we onderweg zijn en gelukkig gaan we, met een extra veer om 19.20 uur naar de overkant. We eten en drinken nog wat op de Campsite, douchen (met koud water) en gaan lekker slapen, morgen is het weer vroeg dag!

Vrijdag 24 augustus

We staan om 5.45 uur op. Er is geen licht, dus in het donker langs kampeertenten op zoek naar het toiletgebouw. (Een advies: neem voor de banda’s ‘Travel John’ mee, erg handig en je hoeft in het donker niet uit je huisje!). Buiten zijn er al kampeerders druk bezig met het afbreken van hun tentjes. Heel apart, dat campinggevoel. We nemen ons ontbijt mee en vertrekken om 6.30 uur voor de ferry van 7.00 uur om weer op safari te gaan. Al wachtende, zien we een prachtige rode zonsopgang. Het wordt steeds drukker, mede doordat er een grote zwaarbeladen vrachtauto arriveert met minstens 30 personen er bovenop.  Iedereen moet er af en begeeft zich naar de oever van de Nijl om zich op te frissen, tanden te poetsen en er wordt zelfs een fiets schoongemaakt in het water! De wagen is kennelijk onderweg naar Congo, dat hier niet zover vandaan ligt. We maken de gamedrive nu met ranger Linvingstone, geen al te vlotte prater. We zien weer veel antilopen, giraffen enz. enz., maar ook hyena’s en zelfs weer een leeuw.  Omdat we om 11 uur weer bij de ferry moeten zijn, wordt het weer een snelle safari, jammer. Er is hiervoor te weinig tijd ingepland.

Na de lunch op Red Chilly vertrekken we naar Hoima. Weer een rit over verschrikkelijk slechte, maar ook mooie  rode zandwegen, alles zit onder het stof, zo ook onze bagage. Onderweg maken we er in de bus een vliegsafari van, want er zitten hier veel tsjee-tsjee vliegen.

Ofschoon ze momenteel geen ziekte overbrengen, kunnen ze hinderlijk steken, dus iedereen is – sommigen gewapend met een krant – enige tijd behoorlijk in beweging in de bus! Na 4 uur rijden we Hoima binnen en nemen we onze intrek bij het Kolping Hotel, een voormalig klooster zo te zien.  We drinken wat in de mooi aangelegde tuin en gaan vervolgens naar onze kamers.  Door de enorme hitte en de reis zijn we allemaal behoorlijk toe aan een lekkere douche, sommigen koud, anderen lekker warm. We gebruiken het diner in de tuin, een typisch Oegandese maaltijd, met o.a. matooke, rijst, diverse sausen met vlees en een lekker soepje vooraf en een banaan toe. Het smaakt allemaal erg lekker. We hebben daarna nog een poging gewaagd om een straatje om te gaan, maar door de diepe duisternis en nogal wat luidruchtige mannen op straat, hebben we toch maar rechtsomkeer gemaakt naar het hotel.

Zaterdag 25 augustus

Vandaag reizen we verder naar Fort Portal. Onderweg in Kigadi, waar we een drinkstop hebben op een terrasje, worden we al snel omgeven door kindertjes en heeft Hans er zelfs een op schoot! We kopen wat bananen voor onderweg en rijden verder. De weg is weer bijzonder slecht, veel rode stof, maar gelukkig de laatste 20 km zijn prima. Halverwege de middag arriveren we bij hotel Travellers Inn. Na de late lunch gaan we even lekker het stof van ons afdouchen. Gelukkig hebben we warm water, anderen hebben pech..… Over het algemeen heb je vaker niet dan wel warm water, maar ook dat went. We geven wat grote wasstukken af en hopen dat we het a.s. maandag weer schoon en droog terugkrijgen. Wasautomaten en drogers kennen ze hier niet. Alles gaat met de hand en buiten wordt gedroogd. Regent het, dan heb je pech en krijg je je spullen schoon maar wel vochtig terug. Het klimaat hier in Fort Portal is warm en klam, dus afwachten maar. We gaan nog even het stadje in en zien voor een café honderden jonge mannen staan, die allemaal kijken naar een Engelse voetbalwedstrijd op tv tussen Arsenal en Manchester City.  We doen nog wat inkopen en eten en drinken nog iets in het hotel. Tenslotte zoeken we onze spullen bij elkaar voor morgen.

We gaan dan naar Kibale Forest voor de chimpanseetocht en de overnachting in de boomhut, waar we reikhalzend naar uitkijken!

Zondag 26 augustus

We vertrekken om 11 uur en zien onderweg prachtige vergezichten met theeplantages en een aantal bavianen. We zien ook nog een grote legertruck volgepropt met militairen, zowel mannen als vrouwen, zittend en staand. Ongelooflijk.  Na aankomst bij de Primate Lodge Kibale worden we in 2 groepjes gedeeld en begint o.l.v. een gids de zoektocht naar de chimpansees. Onderweg zien we een bonte vlinderverzameling. Na veel heen en  weer geloop in het tropische regenwoud, krijgt onze gids een seintje via de portofoon dat ze gespot zijn. Dus moeten we ‘rennen’ om het niet te missen. We zijn bekaf als we ze hoog in de bomen gewaar worden: 5 chimps met baby’s. Een prachtig schouwspel! Even later komen er een aantal op een andere plek – klauterend van de ene boom naar der andere – naar beneden. Onze moeite is niet tevergeefs geweest.

We wandelen weer terug naar het restaurant, eten daar en worden later naar de boomhut gebracht die een kilometer verderop in het bos ligt. We zijn zeer benieuwd.  Het overtreft al onze verwachtingen! Beneden staat koud en warm water voor ons klaar en in het bos is een ‘toilet’. De trap omhoog is zeer stabiel en de hut biedt voldoende plek voor ons vieren. Een tweepersoonsbed staat klaar en daarnaast een los matras voor 2 personen. Alles voorzien van klamboes.

Alle geluiden uit het regenwoud komen tot ons. We zijn er erg van onder de indruk en kijken onze ogen uit. Het is natuurlijk al stikdonker, dus we zien buiten niet veel. We drinken nog wat met een gezellige Afrikaanse muziekje op de achtergrond, maken een sanitaire stop boven en gaan slapen. Voor het zover is, krijgen we nog bezoek van een kleine vleermuis die zich in de nok van de hut nestelt.  We slapen een gat in de nacht.

Maandag 27 augustus

’s Morgens vroeg worden we wakker door het gezang van de vogels. De vleermuis is verdwenen. We frissen ons op en genieten nog een poos van het uitzicht.

Naast vogels zien we ook nog een paar apen rondscharrelen in de bomen. Node verlaten we de boomhut, wat hebben we ervan genoten! Maar het ontbijt wacht. Joerie komt ons om 10 uur ophalen om ons weer terug te brengen naar Fort Portal. We krijgen dezelfde kamer toegewezen, drinken koffie en gaan nog even de markt op voor wat kleine dingen aan te schaffen. We lopen door een wirwar van straatjes over de markt, er is van alles te zien. ’s Middags gaan we o.l.v. gids Edward een wandeling maken naar de kloof van Amabere (of Nyakasura) aan de voet van het Rwenzori Gebergte. Onderweg vertelt hij dat hij de zorg heeft voor 5 weeskinderen van overleden hiv-ouders. Knap hoor voor een jongeman van 25 jaar. Hij geeft uitleg over de geschiedenis die zich in dit gebied eeuwen geleden heeft afgespeeld met een koningsdochter Nyinamwiru. Zij heeft heel wat liefdesleed ondervonden. We zien een kleine maar krachtige waterval, die een gordijn van regen verspreid.  We wandelen verder en komen langs verschillende mooie kratermeren, kopen daar wat kettinkjes en staan dan voor een honderd meter hoge berg zo steil, dat we toch wel even schrikken. Gelukkig biedt Edward letterlijk de helpende hand en komen we allemaal boven. Wat een hijs! Kennelijk boeken we een record. Volgens hem heeft nog nooit een dame ouder dan 60 jaar deze berg beklommen!  Hij is verbaasd te horen dat Hans en Corry rond de 70 jaar zijn. We genieten boven op 1620 meter van het prachtige uitzicht en wandelen terug naar het beginpunt. We drinken thuis nog een lekker biertje, frissen ons op en eten in het Garden Restaurant. We hebben wel eens beter gegeten…….

Dinsdag 28 augustus

Vandaag rijden we – zij het wat vertraagd door de inbraak bij Joerie thuis – naar het Queen Elizabeth NP. Een prachtige weg met schitterende vergezichten, met op de achtergrond het Rwenzori Gebergte, echt heel mooi. We passeren de Evenaar, natuurlijk niet zonder eerst de nodige plaatjes te schieten (of te trekken, zoals Christel zou zeggen). We rijden naar de Main Entrance, vanwaar het nog 7 km rijden is naar onze Lodge. Onderweg worden we getrakteerd op boom-klimmende leeuwen in een grote cactusboom, waar ze lekker liggen te genieten. Verderop zien we een grote groep olifanten, groot en klein. Een hele goede start dus. De Mweya Lodge die we optioneel geboekt hebben, ziet er voortreffelijk uit.

Mooi aangelegd en prachtige ingericht. We maken meteen gebruik van een goede en uitgebreide lunch op het terras met mooi uitzicht op het Kazingakanaal. De kamers zijn comfortabel en we hebben hier ruim voldoende warm water, iets wat lang niet overal het geval gebruikelijk is.

Na de middag stappen we op een rondvaartboot, compleet met zwemvesten, en maken we een twee uur durende tocht over het Kazingakanaal, dat naar Lake Edward leidt.  We zien veel (water)vogels, nijlpaarden en ook buffels aan de waterkant. Vissers varen in grote getale uit om ’s nachts vis te vangen met een werpnet op Lake Edward. Na afloop brengt Steven ons, samen met 3 rangers naar de plek waar we de leeuwen gezien hebben in een boom. En weer zien we vlakbij de Lodge veel olifanten. ’s Avonds gebruiken we met z’n allen een 5-gangen dineren op het terras en dat smaakt voortreffelijk!  We gaan tijdig slapen want morgen moeten we vroeg op voor de ochtendsafari.

Woensdag 29 augustus

Om 6 uur gebruiken we in de hal van de Lodge koffie/thee met lekkere scones. Een halfuur later vertrekken we met ranger Silver voor een gamedrive. Het is een groot en prachtig park, maar er valt tot een uur of tien heel weinig te zien. Wat kobs, waterbokken, in de verte olifanten, buffels en giraffen en een hyena, maar geen groot wild. Er gaan verhalen dat er vorig jaar veel groot wild is vergiftigd door rondtrekkende boeren met hun vee. Feit is dat er inderdaad weinig leven is hier. En dan, nadat we buiten de wagen zijn gaan staan, zien we in de verte een manke leeuw lopen. Kennelijk gevochten. Even later zien we er nog een. Nu in gezelschap van een leeuwin, waarmee hij aan het paren is. Leuk om dat ook eens te zien!

Tenslotte zien we later – via een sneeky weggetje – nog een leeuw liggen, oud, sterk vermagerd en ook mank lopend. Die heeft geen lang leven meer, dat is duidelijk. We rijden daarna met grote spoed weer terug, want we moeten nog ontbijten en we zijn zeker een uur rijden van de Lodge verwijderd. En hier vlakbij stuiten we weer op een grote groep olifanten, vlak langs de weg. Uiteindelijk arriveren we na 11 uur bij de Lodge en eten alsnog een royaal ontbijt. De lunch slaan we maar over, dat zou teveel worden van het goede.

We nemen een snippermiddag en laten de excursie naar de Kloof Kyambura  voor wat het is. Even heerlijk relaxen aan het zwembad en genieten van alle vogels die daar te zien zijn. ’s Avonds weer een 5-gangen diner, maar nu in een stormachtig sfeer, maar het blijft gelukkig droog.  Al met al is het een goed idee geweest om voor de Mweya Lodge te kiezen, ofschoon hieraan natuurlijk wel een prijskaartje hangt.

Donderdag 30 augustus

Na een goede nachtrust en een uitstekend ontbijt vertrekken we richting Kabale. Onderweg spotten we nog veel wild, vooral olifanten. En later zien we de prachtige baltsende kraanvogels, die we van nabij gaan bekijken. Wat een prachtig landschap zien we aan ons voorbij trekken.

Ze noemen het hier ook wel ‘Het Zwitserland van Oeganda’ en daar zijn we het volkomen mee eens. Er is in dit gebied veel landbouw, vooral matooke, die vaak per fiets vervoerd wordt. We lunchen onderweg in een restaurant en tegen de avond arriveren we bij hotel the White Horse Inn in Kabale, waar we een prachtige aangelegde tuin aantreffen, We gebruiken er wat en nemen het programma door met Joerie. De kamer ziet er redelijk uit. We nemen een (koude) douche en gebruiken in het restaurant een smakelijk diner. Het was een lange dag, dus zoeken we tijdig ons bed op.

Vrijdag 31 augustus

We vertrekken na enige consternatie. Er is geld weg van een van de 4 Belgen. In tijd van een paar minuten is het gebeurd. De dief werd snel ontmaskerd en het zal hem zijn baan wel kosten…..  Vandaag is het bezoek aan de Pygmeeën gepland, maar omdat de gids a.s. maandag pas beschikbaar is, wordt de excursie verplaatst.  In plaats hiervan gaan we naar het Edirisa museum. Dit geeft een kijkje op hoe ze vroeger hier leefden.  We halen wat lekkere broodjes bij de warme bakker voor onderweg en rijden naar Kisoro.  De weg er naar toe is echt erbarmelijk slecht, tot nu toe de allerslechtste. En een stof!!!!! Maar het is ook de allermooiste route tot nu toe, prachtig bergachtig gebied op een hoogte van 2000 meter met veel agrarische bouw. Maar ook prachtige bossen. Uiteindelijk arriveren we bij de Travellers Rest, de vroegere thuishaven van Jane Fossey. Een gezellig complex geleidt door een Nederlands echtpaar.

Wij vieren worden voor 2 nachten ondergebracht in een annex van de Lodge, Noah’s Ark Appartments, iets verder gelegen. De kamer- en suite ziet er prima uit. De was kan buiten gedroogd worden en wordt later door de eigenaars weer keurig in de kamer gebracht. We krijgen een uitgebreide briefing van Joerie voor de grote dag van morgen: de gorilla-tracking. Na een voortreffelijk maaltijd in de Lodge gaan we naar bed, want morgen is het heel vroeg dag!

Zaterdag 1 september

De dag van de Gorilla-tracking!!

Wij – Janny – Hylke – Hans en Corry – staan om 5 uur op en vertrekken na het ontbijt om 6 uur in het stikdonker naar de Rangers Office, in kilometers slechts een korte afstand, maar al stijgend en door het zeer slechte wegdek duurt het 2 uur voordat we daar aankomen. We krijgen eerst een briefing van de hoofdranger die ons uitlegt wat wel en niet kan.  Vier Belgen – vijftigers – vergezellen ons tijdens deze tocht en allemaal krijgen we een stok en een porter (helper) toegewezen, die ons onderweg zal bijstaan en tevens onze rugzak draagt.

Achteraf gezien totaal geen overbodige luxe. Het vertrek is om 8.30 uur. Voor- en achterop een gewapende ranger, de hoofdranger en nog 2 rangers. Eerst wat glooiend, maar we dalen steeds dieper het oerwoud in over rotsachtige smalle paadjes. De stokken hebben we hier echt wel nodig en we maken ook steeds meer gebruik van de porters.  En eindelijk, na 3 uur afdalen, zien we de eerste gorilla langs de rand van een bos voorbij schuiven. De rangers kijken of er meer in de buurt zitten en dat blijkt het geval. We moeten daarvoor eerst nog een half uur over een door de rangers gebaand paadje naar beneden lopen over weggeslagen takken heen. Het is onnoemelijk zwaar.

Een van de Belgische dames ziet het zwart voor de ogen van de inspanning! Er moet veel gedronken worden. We hebben elk 2,5 liter water bij ons, maar achteraf bezien ware het beter geweest om ook dextro of iets dergelijks mee te nemen. Maar alle moeite wordt beloond.

We zien de Silverback, de vrouwtjes met hun kroost, het is schitterend om te zien. Het is moeilijk om ze goed in beeld te krijgen want de plek waar we staan loopt behoorlijk schuin af en is bezaaid met weggeslagen takken, zodat je moeilijk grip hebt met je voeten. Bovendien is het er behoorlijk donker. Maar het kan de pret niet drukken. We hebben ze gezien in hun leefomgeving! Nadat we aangeven dat we genoeg gezien hebben, gaan we terug naar onze bagage die een eindje hoger ligt. We hebben lunchpauze, eten van de meegebrachte boterhammen en we drinken water zoveel als mogelijk is.

Omdat het weer er dreigend uitziet, besluiten de rangers de terugreis te aanvaarden, zij het via een andere – volgens hen een gemakkelijker – weg. Minder steil omhoog, zeiden ze. Het zal wel, voor ons is het steil genoeg. Vooral voor Hylke, die last krijgt van een ‘hongerklop’.

Tot overmaat van ramp begint het ook nog te regenen, niet zo maar een buitje, nee, een hoosbui die uren duurt! Paadjes veranderen in een glijbaan.  Ofschoon we poncho’s aan hebben, worden we toch door en door nat. Geen draad blijft droog! Onze rugtassen ondergaan hetzelfde lot. We hebben zorg over onze camera’s en hopen dat ze het overleven. We moeten 2 snelstromende riviertjes oversteken. Er zijn weliswaar wat stenen ingelegd, maar die zijn nogal glad, dus dan maar zo het water in waardoor het water in onze schoenen staat. Maar niemand maalt erom.

We willen maar een ding: boven aankomen! Maar de weg is langer dan we denken en de klim lijkt per meter meer te stijgen. Het hoogteverschil dat we moeten overwinnen is 500 meter, niet niks. Maar gelukkig hebben we onze porters. Medord heeft Corry bijna de gehele terugweg bij de hand gehouden en waar nodig naar boven getrokken(!). Hylke wordt omgeven door 5 helpers! Maar eindelijk – na 3 uur klimmen – zijn we op de weg. Als verzopen katten en allemaal kapot van vermoeidheid. Tot onze grote verrassing staat onze Steven daar met zijn busje en Alfred voor onze Belgen. Zij zijn iets eerder boven en begroeten ons met luid applaus.

Zeker voor de 70-ers onder ons is het een ware prestatietocht. En toegegeven: dat vinden we eigenlijk zelf ook wel. We zijn best wel een beetje trots op onszelf dat het ons gelukt is en zeiden tegen elkaar dat we toch echt wel ‘een stelletje ouwe taaien’ zijn! Het is onvergetelijk dat we beneden de gorilla’s hebben gezien, maar tegelijkertijd beseffen we dat dit voor ons eenmalig is geweest.  We rijden naar de Rangers Office. Hier tegenover wordt eerst een droog T-shirt gekocht. Dat geeft alvast een iets beter gevoel. De rest moet wachten tot we weer in het hotel zijn en dat duurt nog een paar uur. We krijgen onze oorkonde uitgereikt en gaan met ons achten op de foto. Tenslotte hebben we met zijn allen de strijd samen geleverd en dat schept een band. Uiteindelijk nemen we afscheid van onze helpers en hobbelen 2 uur terug naar Kisoro, direct naar onze kamers. Het is inmiddels 19.00 uur.  Snel de natte kleding uit en onder een heerlijk warme douche. Daar knapt een mens van op! Snel Tim – onze kleinzoon – gebeld, hem gefeliciteerd met zijn 5^e verjaardag en verslag gedaan aan zoon Rens over deze dag. In Travellers Rest zijn inmiddels zowel Joerie als de hotelbeheerder bijzonder blij ons weer heelhuids terug te zien!

Ze hebben grote zorg om ons gehad, omdat we zo lang wegbleven. Later horen we dat de gorilla’s veel te dicht bij de grens van Congo hebben gezeten. En omdat ze daar niet veilig zijn, hebben rangers ze terug gejaagd verder Oeganda in. Een lekker wijntje bij het gezellige eten hebben we dubbel en dwars verdiend! Moe maar voldaan gaan we naar bed en slapen een gat in de dag.

Zondag 2 september

Zonder een spoor van stijfheid (hetgeen ons verbaasd) staan we op en pakken we onze koffers. We slapen de komende nacht in Travellers Inn. Vandaag is de dag dat Christel, Astrid en Edwin de gorilla-tracking gaan maken. We zijn benieuwd naar hun ervaringen. Na het ontbijt gaan we Kisoro, doen via email verslag aan onze familie,

wandelen er wat rond en drinken koffie op een terrasje, waarbij we nogal wat bekijks hebben. Ook de ‘gek’ van het dorp gaf akte de presence en heeft kennelijk dorst.  We zien een bruidsstoet zigzaggend en vrolijk zwaaiend naar ons, voorbij trekken, voorafgegaan door een cameraman achter op een vrachtauto (ook zigzaggend), prachtig om te zien. Verder veel vrouwen op hun paasbest met eten op het hoofd, op weg naar familie. Na de lunch bestellen we een taxi om een bezoek te brengen aan een weeshuis in de omgeving van Kisoro. We hebben nog wat spulletjes bij ons om daar af te geven. We worden verwelkomd door een horde kinderen van klein tot groot, zowel uit het weeshuis als uit de buurt. Er volgt een korte inleiding door een van de jonge leiders waarin hij vertelt dat ze in 3 opvanghuizen in het district momenteel 167 kinderen onder hun hoede hebben, waarvan het merendeel doordeweeks naar een kostschool gaat.

Nu is er vakantie en is een gedeelte iedere dag hier en worden bezig gehouden met o.a. muziek, dans en andere creatieve zaken. We worden getrakteerd op een aantal dansen door de kinderen, zo met blijheid en vrolijkheid gedaan dat we er vol van schieten.  Het duurt niet lang of we dansen mee, al viel het na de dag van gisteren niet helemaal mee. De hele buurt is uitgelopen om een en ander te zien. Het is echt hartverwarmend! We bekijken de nieuwe locatie, die bijna klaar is. Er is al een slaapvertrek voor 9 meisjes gereed en afhankelijk van de donaties en giften gaan ze verder met de inrichting voor de jongenskamer. De cadeautjes worden uitgepakt waar ze erg blij mee zijn. Natuurlijk blijft een gift voor de nieuwbouw niet achterwege. Alles wordt keurig op papier verantwoord. We hebben veel respect voor deze jonge leiders die zich zo bekommeren om deze weeskinderen. Een ervan, die hier zelf heel wat jaartjes heeft doorgebracht, gaat binnenkort rechten studeren op de Makarere Universiteit in Kampala. Knap hoor! We nemen node afscheid en worden enthousiast uitgezwaaid. Omdat ieder kind met ons op de foto wil, besluiten we een opname te maken met alles en iedereen erop.

We nemen het taxibusje weer terug (heel wat krapper dan onze eigen bus) en laten ons in het hotel even lekker masseren. Even de vermoeidheid eruit! Tijdens het diner ontmoeten we de 3 gorillagangers van vandaag en wat blijkt: zij waren al om 15.00 uur thuis! Tot hun geluk zaten de gorilla’s niet al te ver weg en ze waren heel goed in beeld te krijgen. Geen regen! Wat een geluksvogels (of waren wij de pechvogels?).

Maandag 3 september

Vandaag staat de rit naar Lake Bunyonyi op het programma. Maar eerst brengen we onderweg een bezoek aan de Batwa-pygmeeën. We worden met gezang begroet en zij leiden ons naar de berg waar ze hun woonplek hebben. We bekijken een paar huisjes, o.a. van de chief. Armoe troef! Na wat uitleg worden de meegebrachte babykleertjes uitgedeeld. Er wordt bijna om gevochten. De chief moet een en ander goed in de hand houden. De kleertjes worden meteen aangetrokken, zelfs de rompertjes, alhoewel ze natuurlijk geen papieren luiers gebruiken.

Er is zelfs een jongetje bij dat een paar sokjes over zijn handjes heeft getrokken. Het zag er allemaal aandoenlijk uit.  Na ook hier weer een gift achtergelaten te hebben (nauwkeurig geteld en verantwoord) gaan we samen met de pygmeeën zingend de berg af naar onze bus. De kindertjes vechten om je hand. We nemen hartelijk afscheid en vervolgen onze tocht naar Kabale, kopen daar weer brood voor onderweg en reizen verder naar Lake Bunyonyi.
De weg er heen is weer erbarmelijk slecht, er is veel vrachtverkeer op de weg die grote stofwolken achterlaten. Ramen dus dicht!  We stoppen bij een prachtig uitzicht-punt bij het meer, waarin diverse eilandjes liggen. Op een ervan overnachten we.

Op dus naar de aanlegsteiger om per motorbootje naar het verder onbewoonde Nature’s Prime Island te varen. Het restaurant ziet er goed uit. We slapen in luxe tenten direct aan het meer, compleet met toilet en douche.  De afvoer van het toilet is een 6 meter lange pijp die de grond ingaat. Het douchewater komt uit het meer, wordt verwarmd boven een houtvuurtje en na gebruik stroomt het water door de halfopen vlondervloer naar beneden de grond in. We genieten op de veranda nog even van het uitzicht en laten ons daarna het eten goed smaken in het ronde restaurant dat bestaat uit een groot dak en halfopen zijkanten. Je hebt van hieruit een prachtig uitzicht op het meer. En tegen de opkomende kou brandt er een grote open haard. Heel gezellig.

Dinsdag 4 september

Eindelijk kunnen we eens een keertje uitslapen. Om 9.45 uur gaan we 10 minuten varen per uitgeholde boomstam  en bezoeken we de Bufukaschool op Bushara Island. We worden daar hartelijk begroet door het hoofd van de school die zich verontschuldigt dat het nu net vakantie is en er geen les wordt gegeven. Desondanks zijn er toch nog een paar honderd kinderen – sommigen van heinde en verre – naar school gekomen, dat door ons natuurlijk zeer op prijs wordt gesteld. Het ziet er hier allemaal heel goed uit en uit hetgeen ons verteld wordt, blijkt dat er een goede organisatie en planning is. Het complex bestaat uit een kleuterschool en een lagere school met 7 leerjaren. In totaal zitten er 666 kinderen op de lagere school en er zijn 7 leerkrachten. De laagste klas telt meer dan 100 kinderen, met zijn vijven in een bankje. Uit gesprekken met de groepen 1, 4 en 7 blijkt wel dat er een goede discipline is en dat moet natuurlijk wel. In klas 7 zit o.a. een jongeman van 20 jaar, getrouwd en vader van een kind, maar ook een vader van 3 kinderen die 34 jaar is. Zij willen zich hierna alsnog – met behulp van een sponsor – verder ontwikkelen op een middelbare school. Knap hoor! De kleintjes zingen een gezellig liedje en daarna gaan we naar buiten waar alle leerlingen zich verzameld hebben en voor ons diverse dansen uitvoeren. Het ziet er allemaal heel leuk en verzorgd uit. Typisch een school waar je kunt zien wat er met je steun tot stand kan worden gebracht. We overhandigen onze verzameling pennen en een financiële bijdrage en verlaten met een goed gevoel deze school, stappen weer in onze boomstam en varen weer terug naar ‘ons’ eiland. Na de lunch begint het te stortregenen en dat duurt tot de andere morgen vroeg. Continue regen, regen en nog eens regen. We kunnen geen kant uit, tenslotte zitten we op een klein eilandje waar verder niets te beleven valt, dus brengen we de middag door in onze tent voor een ‘gedwongen’ rust. Ook ’s avonds blijft de regen stromen. Vanuit het restaurant krijgen we allemaal een grote paraplu en kunnen we er heen voor het avondeten.

Woensdag 5 september

De hele nacht heeft het geregend, het houdt niet op. We vertrekken vroeg, want we hebben een lange reis voor de boeg.

We pakken onze bagage voorzover mogelijk goed in plastic en na het ontbijt varen we met de motorbootjes weer naar het vasteland, onderweg genietend van een speelse otter. We rijden eerst weer die slechte weg terug vanwaar we gekomen zijn naar Kabale en dan naar Mbarara waar we de lunch gebruiken. We passeren weer de Evenaar en maken er een stop.
Hier kan je zien hoe water aan de zuidkant van de Evenaar links draait en aan de noordkant naar rechts, terwijl precies op de grens van de Evenaar het water stil staat. Zeer interessant!

We trekken weer verder en hoe dichter we bij Kampala komen, hoe drukker het wordt op, maar ook langs, de weg. Honderden kleine bedrijfjes, die hun werkplek allemaal buiten hebben. Lassers, timmerlieden, autoreparaties, grote hoeveelheden onderdelen voor auto’s, je kijkt je ogen uit bij al die bedrijvigheid. Tegen het eind van de middag komen we aan bij ons hotel Muyenga Club in een rustiger gedeelte van de stad. We frissen ons op en eten die avond Italiaans bij restaurant Roma, waarbij ook Mette, de vriendin van Joerie, gezellig aanschuift.

Donderdag 6 september

Astrid en Edwin gaan vandaag raften in Jinja, terwijl wij op zoek gaan naar de Shoebill, een soort prehistorische vogel waarvan er niet veel meer zijn. In het gebied waar wij heen gaan – het moeras van het Victoriameer – zijn er nog slechts negen. Ze leggen eens in de 5 jaar 2 eieren, dat is dus niet veel.

Vooraf slaan we het een en ander in voor een picknick onderweg. Na een uur rijden bereiken we het Wetland Mamamba Bay waar we in een roeibootje stappen en het moeras opgaan. Wat is het hier stil.

Al varend en spiedend tussen de waterlelies en de papyrus zien we na enige tijd heel even de shoebill laag vliegen en ergens landen! Uiteindelijk zien we hem/haar staan. Wat een schitterend gezicht en wat is ie groot!! We proberen een zo mooi mogelijk plaatje te maken.

We hopen eigenlijk dat ie op zal vliegen, zodat je de grootte nog beter kunt zien, maar dat gebeurt niet, als versteend blijft ie zitten. We varen weer terug en gaan picknicken in een lege ruimte, waar het wat koeler is. De belegde broodjes uit de Belgische slagerij, de wijn en de lekkere verse ananas smaken voortreffelijk. We rijden weer terug naar het drukke Kampala en staan weer versteld van de drukte langs de weg. We drinken nog wat bij het zwembad en gaan ons opfrissen. Ter afsluiting van de reis eten we ‘s avonds in een prachtig Afrikaans ingericht restaurant, gerund door Belgische eigenaars, ‘Le Chateau’. Een schot in de roos.  Het eten is er voortreffelijk en je kunt alles wat op de menukaart staat met een gerust hart eten. Vooral de ijscoupes smaken bijzonder!  Voorafgaand aan ons afscheid morgen, spreken we deze avond onze wederzijdse dank uit voor de bijzonder mooie reis door Oeganda. Joerie is een goede gids gebleken, een mens met goede sociale vaardigheden en Steven heeft ons gedurende meer dan 3000 kilometers over moeilijk begaanbare wegen geloodst, altijd met een blij gezicht, ondanks de brandproblemen bij hem thuis. We hebben geen pech gehad met de bus. Dat heb je natuurlijk niet altijd in de hand, maar hij was er bijzonder zorgzaam voor.

Vrijdag 7 september

Voor de middag gaan we eerst souvenirs kopen bij de African Craft Village, waar een 30-tal kleine winkeltjes staan. Keus te over. Dan rijden we naar het mooie Garden City Shopping Centre waar we nog wat inkopen doen. Vervolgens gaan we per bus het centrum bekijken,

maar het is daar zo druk – we staan daar alleen maar in de file – dat we bij het Speke-hotel uitstappen en daar meteen de lunch gebruiken.

Tenslotte rijden we door naar Entebbe waar we in de tuin van Hotel Victoria een klein hapje eten, nog even lekker bij het zwembad zitten en ons gaan omkleden voor de terugvlucht naar Nederland. We vertrekken om 19.30 uur naar de luchthaven en checken in. Omdat een en ander daar niet zo vlot verloopt als op Schiphol, moeten we al vrij vroeg boarden om onze vlucht van 22.30 uur tijdig te laten vertrekken.

Zaterdag 8 september

Na een goede nachtrust en een goede vlucht landen we om 5.30 uur op Schiphol. We frissen ons daar even op en gaan onze bagage ophalen, die al op de band ligt te wachten. We worden rond 8 uur door onze kinderen opgehaald en drinken dus eerst op ons gemak nog een kop koffie met elkaar, waarna we afscheid nemen.

Resumé

We hebben ons voorbereid op een heel andere reis dan we van onze reizen naar Kenia en Tanzania gewend zijn geweest met luxe lodges en praktisch alleen wildparken. In Oeganda zijn de standaard overnachtingadressen over het algemeen eenvoudig maar schoon. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat zelfs de banda in Murchison Falls voor ons – als niet kampeerders – een eye-opener is geweest. Om van de boomhut maar niet te spreken! Een ervaring op zich. Ook het eten is ons meegevallen. Veel vis en kip, maar de smaak is prima. Het is een gevarieerde reis met (soms pittige) wandelingen door mooie streken, maar ook over markten en door stadjes. We hebben diverse keren in een bootje gevaren en veel van de leefwijze van de bevolking gezien. Kortom: het is een fantastische en onvergetelijke reis geworden!

Corry en Hans Goldenberg

2007